Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Suwałkach

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2013 r.

Sąd Rejonowy w Suwałkach I. Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Aneta Ineza Sztukowska
Protokolant:	Edyta Lipnicka

po rozpoznaniu w dniu 23 grudnia 2013 r. w Suwałkach

sprawy z powództwa (...) s.a.r.l. z siedzibą Luxembourg

przeciwko W. M.

o zapłatę

oddala powództwo

SSR Aneta Ineza Sztukowska

Sygn. akt I. C-upr (...)

UZASADNIENIE

Powód (...) S.a.r.l. z siedzibą w Luksemburgu wystąpił do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie przeciwko W. M. z pozwem o zapłatę elektronicznym postępowaniu upominawczym kwoty 265,92 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od następujących kwot:

1.  220,00 zł od dnia 24.11.2011 r. do dnia zapłaty

2.  45,92 zł od dnia 02.07.2013 r. do dnia zapłaty.

Jednocześnie powód domagał się też zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swe żądanie powód wskazał, iż na podstawie umowy z dnia 21.12.2012 r. nabył od firmy (...)+ (...) sp. z o.o. wierzytelność w stosunku do W. M. z tytułu świadczenia usług związanych z zawartą umową abonamentową w kwocie wskazanej w pozwie. W toku postępowania powód wskazał z kolei, że dochodzona pozwem należność wynika z tytułu nieuregulowanych składek ubezpieczeniowych i że należność tę nabył na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 21.12.2012 r. zawartej z (...) S.A. V. (...).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 21.12.2012 r. (...) S.A. V. (...) w (...) S.a.r.l z siedzibą w Luxembourg zawarli umowę, mocą której pierwszy z ww. podmiotów zbył na rzecz drugiego wierzytelności, które szczegółowo wskazane miały zostać w załączniku nr 2 do umowy mającym postać elektroniczną i stanowiącym jej integralną część. W umowie tej zastrzeżono m.in., iż nabywca ( (...) S.a.r.l z siedzibą w Luxembourg) sporządzi w formie pisemnej częściowe wykazy wierzytelności, dotyczące przelewu poszczególnych wierzytelności. Wykaz ten obejmować miał wierzytelności, co do których nabywca ( (...) S.a.r.l z siedzibą w Luxembourg będzie miał zamiar wszcząć postępowanie sądowe. Przedmiotowy wykaz sporządzony miał przy tym zostać w dwóch egzemplarzach po jednym dla każdej ze stron i opatrzony podpisami stron umowy. Zbywca wierzytelności ( (...) S.A. V. (...) w W.) zastrzegł jednocześnie sobie prawo odmowy podpisania wykazu jeśli będzie on niezgodny z załącznikiem nr 2 do umowy (dowód: umowa z dnia 21.12.2012 r. k. 11v-12).

Pismem nieopatrzonym żadną datą (...) S.a.r.l z siedzibą w Luxembourg zawiadomił W. M., iż na mocy umowy cesji wierzytelności z dnia 21.12.2012 r. nabył od (...) S.A. V. (...) w W. wierzytelność w kwocie 220,00 zł przysługującą (...) S.A. V. (...) w W. w stosunku do W. M. (dowód: zawiadomienie o nabyciu wierzytelności k. 10).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 339§1 kpc jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym drugim wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawę, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

W przekonaniu Sądu, w okolicznościach sprawy niniejszej, twierdzenia powoda, z których wywodził on swe roszczenia ocenić należało jako budzące uzasadnione wątpliwości. Stąd też nie zachodziły podstawy do wydania wyroku zaocznego uwzględniającego powództwo.

Z treści art. 509§1 kc wynika, iż wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby to się ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. O ważnej i skutecznej umowie cesji wierzytelności można zatem mówić (co do zasady) wówczas gdy dotyczy ona wierzytelności już istniejącej (pod pewnymi warunkami również wierzytelności przyszłej) i gdy powyższa czynność prawna nie sprzeciwia się obowiązującym przepisom, umowie łączącej dłużnika i zbywcę wierzytelności lub właściwości zobowiązania, z którego wierzytelność będąca przedmiotem przelewu wynika. Uwzględnienie żądania powoda uzależnione zatem było od ustalenia, iż umowa przelewu wierzytelności zawarta pomiędzy nim a (...) S.A. V. (...) w W. była zarówno ważna jak i skuteczna.

Jeśli chodzi o istnienie wierzytelności to wskazać należy, iż powód wywodził ją z bliżej nieokreślonej umowy ubezpieczeniowej łączącej pozwaną i (...) S.A. V. (...) w W.. W związku z tą umową – według twierdzeń powoda – po stronie pozwanej powstał obowiązek zapłaty kwoty dochodzonej pozwem.

Istnienie umowy o świadczenie usług abonenckich pomiędzy pozwaną a (...) S.A. V. (...) w W. w okolicznościach sprawy niniejszej nasuwało wątpliwości. Umowy takiej, tudzież jej kopii, powód do akt sprawy niniejszej nie złożył bowiem wcale. Co więcej, powód nie wskazał nawet w jakiej dacie umowa ta miała zostać zawarta i na jaki okres. Podkreślenia wymaga przy tym, że w uzasadnieniu pozwu skierowanego do rozpoznania w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód powołał się na inną podstawę dochodzonego przez siebie od pozwanej roszczenia – a mianowicie na umowę o świadczenie usług abonenckich łączącą rzekomo pozwaną z (...) S.A. w W.. W tej sytuacji twierdzenia powoda o istnieniu umowy ubezpieczenia pomiędzy (...) S.A. V. (...) w W. a pozwaną uznać należało za gołosłowne i nie tylko nieudowodnione ale nawet nieuprawdopodobnione.

W konsekwencji, wątpliwości Sądu wzbudzała również skuteczność umowy cesji wierzytelności zawartej przez powoda i (...) S.A. V. (...) w W.. Na podstawie zaprezentowanych przez stronę powodową dowodów nie da się bowiem, zdaniem Sądu, wywieść wniosku, że umowa ta obejmowała wierzytelność przysługującą (...) S.A. V. (...) w W. w stosunku do pozwanej.

Na wstępie zwrócić należy uwagę, że umowie przelewu wierzytelności zawartej przez powoda i (...) S.A. V. (...) w W. – w kontekście istnienia po stronie pozwanej zobowiązania dochodzonego pozwem – nie można przypisać wiążącego charakteru. Stanowi ona bowiem jedynie dokument prywatny w rozumieniu art. 245 kpc, a zatem dowodzi jedynie tego, że osoba, która ją podpisała, złożyła oświadczenie w niej zawarte. Dodatkowo zauważyć godzi się, że umowa ta ma bardzo ramowy charakter i precyzuje w zasadzie wyłącznie prawa i obowiązki cedenta i cesjonariusza, nie wskazując konkretnych wierzytelności i dłużników, w tym wierzytelności dochodzonej w niniejszym postępowaniu. Te dane – jak sugeruje to treść umowy sprzedaży wierzytelności – sprecyzowane zostały dopiero w załączniku nr 2 do tejże umowy. Załącznika tego powód do pozwu jednak już nie załączył. Za dokument taki nie może bowiem, zdaniem Sądu, potraktowany zostać wydruk komputerowy opatrzony tytułem „częściowy wykaz wierzytelności” (k. 10v). Po pierwsze bowiem nie wiadomo, na jakiej podstawie, w jakiej dacie i przez kogo wydruk ten został sporządzony, co oznacza, że wydruk ten nie ma zatem żadnej mocy dowodowej, nawet właściwej dokumentowi prywatnemu w rozumieniu kpc. Po drugie, wydruk ten z całą pewnością nie ma formy zastrzeżonej w umowie cesji wierzytelności zawartej przez powoda i (...) S.A. V. (...) w W. – brak bowiem na nim podpisów obu stron umowy (co przy zastrzeżeniu umownym, iż zbywca wierzytelności (...) S.A. V. (...) w W. ma prawo odmowy podpisania wykazu jeśli będzie on niezgodny z załącznikiem nr 2 do umowy nakazuje przyjąć, że owa niezgodność w rzeczonym wypadku nastąpiła).

Podkreślenia wymaga w tym miejscu, że dokumentów mających istotne znaczenie z punktu widzenia ewentualnej odpowiedzialności pozwanej (tj. umowy ubezpieczenia zawartej rzekomo przez pozwaną i odmowy podpisania wykazu jeśli będzie on niezgodny z załącznikiem nr 2 do umowy, bo pozwalających na weryfikację twierdzeń pozwu co do istnienia i wysokości dochodzonego zobowiązania, powód nie przedstawił w toku niniejszego procesu. W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu, powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Reasumując, w ocenie Sądu w sprawie niniejszej powód nie zdołał wykazać, by skutecznie nabył od odmowy podpisania wykazu jeśli będzie on niezgodny z załącznikiem nr 2 do umowy wierzytelność przysługującą temu podmiotowi od pozwanej na mocy umowy kredytowej. Jego to obciążał zaś ciężar dowodu w tym zakresie (art. 6 kc).

Uwzględniając wszystko powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku.

SSR Aneta Ineza Sztukowska